دلداده عشق منی

امشب چرا غرق غمی

 

با من چرا قهر میکنی

 

وقتی اسیر قلبمی

 

قلبم همیشه میتپد

 

وقتی که تو قلب منی

 

وقتی که مرز عشــق من

 

در قلب تو جا میشود

 

برو ای دوست ، برو !
برو ای دختر پالان محبت بر دوش !
دیده بر دیده ی من ، مفکن و نازم مفروش ..
من دگر سیرم ... سیر .. !
بخدا سیرم از این عشق دو پهلوی تو پست !
تف بر آن دامن پستی که ترا پروردست !
 کم بگو ، جاه تو کو ؟ ! مال تو کو ؟ ! برده ی زر !
کهنه رقاصه ی وحشی صفت ، زنگی خر !
گر طلا نیست مرا ، تخم طلا ! ... مردم  من !
زاده ی رنجم و پرورده ی دامان شرف
آتش سینه ی صد ها تن دلسردم من !
دل من چون دل تو صحنه ی دلقکها نیست !
دیده ام مسخره ی خنده ی چشمکها نیست !
دل من مأمن صد شور و بسی فریاد است!
ضربانش ، جرس قافله ی زنده دلان
طپش طبل ستم کوب ، ستم کوفتگان
{ تک تک } ساعت ، پایان شب بیداد است!
دل من ، ای زن بدبخت هوس پرور ، پست !
شعله ی آتش { شیرین } شکن { فرهاد } است !
حیف از این قلب ، از این قبر طرب پرور درد
که به فرمان تو ، تسلیم تو جانی کردم
حیف از آن که با سوز شراری ، جانسوز
پایمال هوس هرزه و آنی کردم
در عوض با من شوریده ، چه کردی ؟ نا مرد ! { نا زن ! }
دل بمن دادی ؟ نیست ؟
صحبت از دل مکن ، این لانه ی شهوت ، دل نیست !
دل سپردن اگر اینست  ! که این  مشکل نیست !
هان ! بگیر ، این دلت : از سینه فکندیم بدر !
ببرش دور ببر

برای دیدن  مطالب به ادامه ی مطلب بروید

یار بود و عشق بود و دست من

آسمان و ماه و چشم مست من

زندگی مثل گل قالی نبود

عشق‌ها، بی روح و پوشالی نبود

عشق یک چشم پر از آیینه بود

قلب‌ها خالی از هر کینه بود

عشق مثل عمق اقیانوس بود

بی‌وفایی همچنان کابوس بود

راستی امروز آن گلشن کجاست ؟

جایگاه عشق ورزیدن کجاست ؟

از چه ما با قلب صادق بد شدیم ؟

امتحان عشق بود و رد شدیم

راستی آن روز رؤیایی چه شد ؟

آن همه عشق اهورایی چه شد ؟

چشمهایی که به قلبم دوخت کو ؟

هستیم را پای تا سر سوخت کو ؟

عشق اگر جویم عذابم می‌دهند

کودکم خوانند و خوابم می‌دهند

خانه‌ها خالی شده از یاسمن

یار من خندد به قلب پاک من

گفت شاعر : عشق جز افسانه نیست

شمع عاشق نیست پروانه نیست

یک دروغ کهنه کمرنگ بود

شمع با پروانه کی یکرنگ بود ؟

من ولی گویم که عشق افسانه نیست

هرکه جوید عشق را دیوانه نیست

مردمند آنان که خود افسانه ‌اند

دلخوش جام می و پیمانه ‌اند

مردمان را طاقت دیروز نیست

تاب اشک و ناله ی جانسوز نیست

مردمان با عشق و مستی بد شدند

عشق را دیدند و غافل رد شدند

رد شدند و سوی دولت آمدند

عشق را کشتند و راحت آمدند

راستی آن روز زیبا بود عشق

کاش اینک هم شکوفا بود عشق

شهریور 1390 بود که با یه دختر آشنا شدم . از راه تلفن . آخه اونقدر مغرور بودم که هیچ وقت غرور مردونم بهم اجازه نمی داد که از راه متلک بار کردن دخترا توی خیابون برای خودم دوست پیدا کنم . هر چند که به خاطر این غرور 3 سال توی غم عشق دختر همسایمون سوختم و با اینکه می دونستم اونم منو می خوادولی هیچ وقت به خودم اجازه ندادم که برم باهش حرف بزنم . از آخر هم پرید و رفت روی بوم یه نفر دیگه نشست . شاید اسم این غرور دیونگی باشه . اما این من بودم . من ...ادامه مطلب

در نهانخانه ی  جانم ، گل یاد تو درخشید

باغ صد خاطره خندید،

عطر صد خاطره پیچید:                               

یادم آمد که شبی باهم از آن کوچه گذشتیم

پرگشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم                             

ساعتی برلب آن جوی نشستیم.

تو ، همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت.

من همه ، محو تماشای نگاهت .

آسمان صاف و شب آرام                     

بخت خندان و زمان رام

خوشه ی ماه فرو ریخته در آب

شاخه ها دست برآورده به مهتاب

شب و صحرا و گل و سنگ

همه دل داده به آواز شباهنگ

یادم آید ؛ تو به من می گفتی :

" از این عشق حذر کن !                               

لحظه ای چند بر این آب نظر کن ،

آب ، آیینه ی عشق گذران است ؛

تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است ؛

باش فردا که دلت با دگران است !

تا فراموش کنی ، چندی از این شهر سفر کن ! "

با تو گفتم : " حذر از عشق ! ندانم

سفر از پیش تو ، هرگز نتوانم ،                      

نتوانم !

روز اول ، که دل من به تمنای تو پر زد

چون کبوتر ، لب بام تو نشستم

تو به من سنگ زدی ، من نه رمیدم ، نه گسستم . . . "

باز گفتم که : " تو صیادی و من آهوی دشتم

تا به دام تو درافتم همه جا گشتم و گشتم

حذر از عشق ندانم ، نتوانم ! "                      

اشکی از شاخه فرو ریخت

مرغ شب ، ناله ی تلخی زد و بگریخت . . .

اشک در چشم تو لرزید

ماه بر عشق تو خندید

یادم آید که : دگر از تو جوابی نشنیدم

پای در دامن اندوه کشیدم .                        

نگسستم ، نرمیدم .

رفت در ظلمت غم ، آن شب و شب های دگر هم ،

نگرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم ،

نکنی دیگر از آن کوچه گذر هم . . .

           بی تو، اما ، به چه حالی من از آن کوچه گذشتم !

          ر       ر       رر 

ر      

میان ماندن و نماندن

فاصله تنها یک حرف ساده بود

از قول من

به باران بی امان بگو :

دل اگر دل باشد ،

آب از آسیاب علاقه اش نمی افتد

- – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

گذشته در چشمانم مانده است

عبور ثانیه ها ی رد شده در تمام نگاه هایم مشهود است

چشمانت را با شقاوت تمام به روی حقایق بستی

صبور میمانم و بی تفاوت می گذرم

که نفهمی هنوز هم دوستت دارم

- – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

بی تو بودن را معنا می کنم با تنهایی و آسمان گرفته

آسمان پر باران چشم هایم

بی تو بودن را معنا می کنم با شمع , با سوزش ناگریز شمعی بی پروانه

بی تو بودن را چگونه میتوان تفسیر کرد

وقتی که بی تو بودن خیلی دشوار است ؟

- – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

برای دیدن  بقیه شعر به ادامه ی مطلب بروید

جملات احساسی جدید عاشقانه و زیبا

بیراهه هم برای خودش راهیست !

وقتی من را به تو برساند ..

و حوصله

چه زود بیطاقت می‌شود

در ادامه راهی که

به تو ختم نمی‌شود ..

وقتی که کلمات، تو را میخوانند و تو در بودنم جاری نمی‌شوی…

دوباره عشق

در میان لبانم

بیصدا می‌نشیند

تا

صدایش کنی.

برای دیدن بقیه مطالب به ادامه ی مطلب بروید